33. I can't wake up from the nightmare

 Hej, jak dobrze jest móc znowu napisać post tak po prostu, tak normalnie. Bardzo mi tego brakowało i z przyjemnością wracam. Co prawda jeszcze zajmuje mi to kupę czasu, ale staram się powoli wracać do normalności i zapomnieć o tym, co było. Coś strasznego, co przeżyłam. Nikomu nie życzę tego strachu, cierpienia i bólu, który przeszywał mnie od wewnątrz. Ledwo uszłam z życiem i ogólnie lekarze mówią, że to jakiś cud. Cud, że mogę funkcjonować w pełni /prawie/ normalnie. Nie wiem, czy tam w górze ktoś nade mną czuwa, ale dziękuję. Los dał mi drugą szansę i nie chcę jej zmarnować.

Pracuję teraz nad nowym projektem, oczywiście zdalnie, gdyż wciąż nie mogę się zbytnio poruszać samodzielnie. /Dam znać, gdy wypali/. Rehabilitacje pochłaniają mnóstwo czasu, ale widzę efekty i wierzę, że wkrótce sama stanę na nogi. Życzcie mi powodzenia, proszę. 

Długo zbierałam się, by opisać to, co stało się jakiś czas temu, ale chwilę po tym usunęłam cały tekst, gdy do oczu napłynęły mi łzy. Jeszcze za wcześnie, by o tym rozmawiać. Wciąż rany goją się niemiłosiernie. Jestem jednak dobrej myśli i staram się gromadzić same pozytywne emocje. Czasem bezskutecznie, więc przelewam je o tak:

Standing here in this pouring rain 

blinded by tears of my sorrow

I want to get these memories out of my mind

I can't wake up from the nightmare

Soaked to the skin  

I am falling to the ground

Blue abyss is squeezing my soul out of me

Let the water rains down on me

I need my purification 

I can't wake up from the nightmare

And everytime I try to raise

my mind falls to pieces

Dip my head in the raindrops

Let's drown together in the depths of the ocean

I can't wake up from the nightmare